PROGRAM WYCHOWAWCZY
NIEPUBLICZNEGO PRZEDSZKOLA SIÓSTR SALEZJANEK
W NOWEJ RUDZIE
Podstawy prawne programu wychowawczego:
- Powszechna Deklaracja Praw Człowieka,
- Konwencja o Prawach Dziecka,
- Art. 48, 53, 70 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjętej przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisanej przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.),
- Art. 1, 5, 33, 34a, 40, 54 Ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.),
- Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2009 r. Nr 4 poz. 17),
- Rozporządzenie ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 czerwca 2009r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku podręczników ( Dz. U. Nr 89. poz. 730)
- Statut Przedszkola
WSTĘP
Wychowanie religijne rozumiane, jako proces zmierzający do osiągnięcia wszechstronnego rozwoju dziecka oraz jego dojrzałej wiary może i powinno pełnić funkcję integracyjną w odniesieniu do wychowania podejmowanego w katolickiej rodzinie, a także w katolickim przedszkolu. Należy podejmować je tym staranniej, im bardziej dziś uświadamiamy sobie zasadnicze znaczenie okresu dzieciństwa w procesie kształtowania się ludzkiej osobowości.
Wrażliwa psychika dziecka chłonie wartości, którymi żyją rodzice, a zwłaszcza matka. Dziecko przejmuje ich nastawienia, przekonania i postawy. Wychowanie religijne podejmowane w wieku przedszkolnym nie zaczyna się od zera. Jest procesem, w którym całą prace wychowawczą warunkują dotychczasowe doświadczenia dziecka. Trzeba je poznać a następnie odkryć ich pozytywny i negatywny charakter, aby móc się do nich odwołać i stopniowo je rozwijać, pogłębiać, a w razie potrzeby uzupełniać lub nawet korygować.
Zgodnie z przyjętymi założeniami podstawy programowej wychowania przedszkolnego zmierza się do wszechstronnego kształtowania osobowości dziecka, oraz dużego bogactwa doświadczeń, które w wychowaniu religijnym są akceptowane i rozwijane poprzez dążenie do odsłaniania przed nim głębszego, religijnego znaczenia, aby mogło stopniowo odkrywać sens i wartość ludzkiego życia w wymiarze chrześcijańskim.
W obecnej rzeczywistości spotykamy zapotrzebowanie na dobry i skuteczny system wychowania współczesnych dzieci i młodzieży, spotykamy oczekiwania ze strony różnych środowisk na inspiracje, które staną się priorytetem w aspekcie wychowawczym młodego pokolenia.
Nasz Instytut posiada podarowane nam przez Założycieli dopracowywane przez lata własne widzenie problematyki wychowania, własne wizje i modele istotnych elementów tegoż procesu.
W pracy z dziećmi kierujemy się systemem prewencyjnym, jako określonym podejściem pedagogicznym podczas, którego dochodzi do spotkania się podmiotów, które wzajemnie czegoś od siebie oczekują. Wpajamy wartości – aktualne i potrzebne dziecku w jego rozwoju oraz we wszechstronnym formowaniu chrześcijańskiej osobowości na tym etapie wychowania, zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno – kulturowym, przyrodniczym i religijnym.
METODA WYCHOWAWCZA ŚWIĘTEGO JANA BOSKO REALIZOWANA
W NIEPUBLICZNYM PRZEDSZKOLU SIÓSTR SALEZJANEK
w NOWEJ RUDZIE
KONCEPCJA PEDAGOGICZNA, JAKĄ PRZYJMUJEMY!
Wychowywania Ksiądz Bosko uczył najlepiej swoim życiem. Za hasło życia obrał sobie „Wystarczy ze jesteście młodzi abym was kochał”. I myśl ta tworzy jego główne założenia wychowawcze: „Przyrzekłem Bogu, że moje życie, aż do ostatniego tchnienia będzie dla moich wychowanków”.
Celem wychowania uczynił pełny, ludzko-chrześcijański rozwój człowieka. Mówił: „..uczciwy obywatel, to dobry chrześcijanin..” W centrum wizji pedagogicznej postawił „pasterską miłość”, o której tak mówił: „ Praktyka systemu prewencyjnego bez reszty opiera się na słowach św. Pawła: Miłość łaskawa jest, cierpliwa jest, wszystko znosi, wszystko przetrzyma."
Papież Jan Paweł II, pisząc o metodzie wychowawczej ks. Bosko podkreśla: „ Taki system wymaga od wychowawcy przeświadczenia, że w każdym młodym człowieku, nawet jeśli wywodzi się z marginesu społecznego tkwią zadatki dobra, które – gdy są odpowiednio rozbudzane – mogą wprowadzić na drogi wiary i uczciwego życia.
„ŚWIĘTY UŚMIECHNIĘTY”
- UCZCIWY OBYWATEL I DOBRY CHRZEŚCIJANIN -
Integracja tych trzech filarów w młodym człowieku daje pożądany efekt wychowawczy.
Jan Paweł II wskazując na pedagogikę Świętego Jana Bosko, w liście do wychowanków pisze: „ W wychowaniu, bowiem chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem – o to, ażeby bardziej „ był”, a nie tylko więcej „miał”, – aby poprzez wszystko, co „ma”, co „posiada”, umiał bardziej i pełniej być człowiekiem.”
(...) Wychowawca naprawdę kocha i wychowuje wychowanków, kiedy wskazuje im wyższe ideały i kiedy towarzyszy im na drodze codziennego podejmowania życiowych decyzji(..) Święty Jan Bosko zwykł był mawiać: „ wychowanie jest sprawą serca i trzeba pozwolić Bogu wejść w serce młodego człowieka nie tylko przez bramę Kościoła, ale również przez bramy szkoły czy warsztaty. „ Wychowywanie jest uprzywilejowaną drogą miłości. Podstawą pracy wychowawczej w systemie Św. Jana Bosko jest miłość wychowawcy do wychowanka.
ZAŁOŻENIA PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO INSPIROWANE SYSTEMEM PREWENCYJNYM ŚW. JANA BOSKO
MOTTO:
< DOBRY OBYWATEL, DOBRY CHRZEŚCIJANIN >
OBSZARY WYCHOWANIA - POSTAWY
Wychowanie moralne
- Uczciwość
- Wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka
- Odpowiedzialność za czyny i słowa
- Praca nad sobą jako doświadczenie radości z czynienia dobra
Wychowanie religijne
- Życie w zgodzie z przykazaniami Bożymi i w obecności Boga „Bóg Cię widzi”
- Dawanie świadectwa wiary w przedszkolu i poza nim ( jednoznaczna postawa chrześcijańska )
- Życie modlitewne, uwrażliwianie na wartość Sakramentów Świętych.
- Pogłębianie wiedzy religijnej
- Chrześcijańskie przeżywanie świąt (rok liturgiczny)
Wychowanie patriotyczne
- Miłość do Ojczyzny
- Świadomość położenia ojczyzny i tradycji narodowych
- Szacunek dla symboli narodowych i języka polskiego
- Świadomość wartości własnej „małej ojczyzny” ( DOLNY ŚLĄSK. NOWA RUDA)
Wychowanie kulturalne
- Dbałość o kulturę osobistą i środowiska
- Umiejętność korzystania z osiągnięć kulturalnych
- Docenianie wartości kultury narodowej, chrześcijańskiej
- Odwaga w tworzeniu kultury
Wychowanie społeczne
- Szacunek dla drugiego człowieka
- Szacunek dla pracy innego człowieka
- Zaangażowanie w życie społeczne
- Kształtowanie postawy kreatywnej, stymulowanie aktywności i motywacji do działań
- Umiejętność współpracy z ludźmi
- Umiejętność radzenia sobie z konfliktami i osiągania kompromisu
- Wzbogacanie słownika, poznawanie świata na podstawie doświadczeń i eksperymentowania
Wychowanie prorodzinne
- Postawa szacunku wobec członków rodziny
- Postawa szacunku dla pracy członków rodzinny
- Prymat wartości życia w każdej jego fazie
- Postawa pielęgnowania więzi i tradycji rodzinnych
- Postawa angażowania się w życie rodzinne
Wychowanie prozdrowotne
- Promowanie zdrowego stylu życia
- Wychowanie do kultury fizycznej
- Troska o ochronę środowiska naturalnego
- Troska o zdrowie psychiczne
- Zagospodarowanie wolnego czasu
Inaczej treści te można wyrazić jako:
- Bezpieczeństwo - jest warunkiem zdrowia psychicznego i fizycznego oraz prawidłowych postaw dzieci, pracowników i rodziców. Wpływa na tempo rozwoju. Służy prawidłowej współpracy, wzajemnej akceptacji, poczucia wartości i zachowaniu dobrego klimatu. Tworzy podstawę do współpracy i zadowolenia.
- Twórczość – która wyraża się w aktywności, myśleniu i odkrywaniu. Wpływa na tempo i jakość rozwoju oraz trafność wyborów korzystnych rozwiązań.
- Samodzielność - dążenie do samorozwoju to stanowi podstawę radzenia sobie w życiu, przyczynia się do wykonywania podejmowanych zadań.
CEL OGÓLNY
Integralne wychowanie ludzko – chrześcijańskie, które daje dzieciom możliwość stania się osobą odpowiedzialną, otwartą na wartości, zdolną żyć w dzisiejszej rzeczywistości i przekształcać ją w duchu chrześcijańskim oraz realizować osobistą syntezę między wiarą a kulturą oraz wiarą a życiem.
CELE SZCZEGÓŁOWE
Rozwój każdego człowieka zależy od szeregu czynników, zadatków organicznych- cech wrodzonych i nabytych. Warunkowany jest w dużej mierze własną aktywnością. Ona z kolei zależy od zadatków organicznych, od wieku, bodźców i wielu innych czynników. Najważniejszym rodzajem aktywności dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa. Czynność ta podejmowana jest przez dziecko dla przyjemności, dzięki czemu przedszkolak chętnie uczy się i ćwiczy różne umiejętności, nie uświadamiając sobie procesu uczenia się. Jest on jak na maszcie łodzi gdzie sternikiem jest zabawa, poprzez którą bardzo szybko się rozwija i doskonali. Przedszkole zapewnia dzieciom możliwość wspólnej zabawy i nauki w warunkach bezpiecznych, przyjaznych i dostosowanych do ich potrzeb rozwojowych.
Cele realizowane są we wszystkich obszarach działalności edukacyjnej przedszkola Zostały one włączone w obszary salezjańskiego systemu wychowawczego jakim jest podział na : ROZUMU, RELIGIA I MIŁOŚĆ.
W każdym z obszarów podane są wiadomości, którymi powinny wykazywać się dzieci pod koniec wychowania przedszkolnego
ZAŁOŻENIA EDUKACYJNE PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO
OBSZAR – R O Z U M
PRAWDA
- jako stała, niezmienna podstawa formacji sumienia, które zawsze potrafi zdecydowanie i niezależnie odróżnić dobro od zła.
PRACA
- jako podmiotowa działalność człowieka, poprzez którą rozwija się on także duchowo, kształtuje prawidłowe relacje z innymi, osiąga dojrzałą postawę wobec dóbr materialnych
ŻYCIE
- jako największy dar od Pana Boga , jako proces poszukiwania i odkrywania samego siebie i samorealizacji, czyli kształtowanie własnej osobowości, własnego sumienia, odpowiedzialności za swoje czyny.
Zadania do realizacji:
- Organizowanie sytuacji pozwalających na poznanie możliwości własnych dziecka i innych ludzi, np. wynikających ze zróżnicowania płci, wieku, stanu zdrowia i doświadczenia.
- Budzenie zaciekawienia otaczającym światem poprzez prowokowanie pytań i dostarczanie radości odkrywania.
- Umożliwianie poznawania i stosowania różnych sposobów rozwiązywania zadań.
- Poznawanie, stosowanie, tworzenie symboli i znaków.
- Tworzenie sytuacji doskonalących pamięć, zdolność kojarzenia, umiejętność skupienia uwagi na rzeczach i osobach.
- Wykorzystywanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości:
- przyrodniczej poprzez obserwowanie, eksperymentowanie, odkrywanie.
- społeczno – kulturowej poprzez poznawanie zasad organizacji życia społecznego, tradycji rodzinnej, regionalnej, narodowej oraz poznanie dzieł kultury,
- technicznej poprzez obserwowanie manipulowanie oraz przekształcanie przedmiotów lub zmianę ich ułożenia w przestrzeni i czasie.
- Tworzenie warunków sprzyjających spontanicznej i zorganizowanej aktywności ruchowej dziecka. Umożliwianie udziału w grach, zabawach ruchowych i
gimnastyce. - Dostrzeganie i opisywanie różnic, podobieństw i relacji między przedmiotami, zjawiskami.
- Stwarzanie okazji do konkretno - obrazowego myślenia, wzbudzanie zainteresowań obrazem (ilustracją), tekstem i przypowieściami z Pisma Św.
- Tworzenie okazji do wspólnego podejmowania i realizowania różnych zadań rozwiązywania problemów
- Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych.
- Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.
- Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych.
- Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną
- Tworzenie warunków do doświadczeń językowych w zakresie reprezentatywnej i komunikatywnej funkcji języka
- Kształtowanie postaw patriotycznych, miłość do Ojczyzny, poszanowanie tradycji narodowych, szacunek dla symboli narodowych i języka polskiego.
ZADANIA DLA NAUCZYCIELI WYNIKAJĄCE Z OBSZARU „ROZUM”
- Wrażliwość na wartości pociągające dzieci
- Przestrzeń wyrozumiałości, dialogu, cierpliwości
- Wysiłek wzajemnego poznania
- Rozbudzanie ciekawości poznawczej
- Stymulowanie do ciągłych poszukiwań
- Umożliwienie dziecku łagodnego wejścia w grupę
- Umożliwienie rodzicom uczestniczenia w codziennym życiu przedszkola
- Rozwijanie świadomości własnej niepowtarzalności
- Ukazywanie mocnych stron, możliwości, sukcesów dziecka
- Rozwijanie samodzielności w samoobsłudze
- Rozwijanie samodzielności ruchowej
- Wyrabianie nawyków higienicznych
- Zdobywanie wiedzy o miejscu zamieszkania, regionie, kraju
Ponadto zadaniem nauczycieli jest prowadzenie obserwacji pedagogicznych mających na celu poznanie możliwości i potrzeb rozwojowych dzieci oraz dokumentowanie tych obserwacji.
Z początkiem roku poprzedzającego rozpoczęcie przez dziecko nauki w klasie I szkoły podstawowej należy przeprowadzić analizę gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole (diagnoza przedszkolna). Celem takiej analizy jest zgromadzenie informacji, które mogą pomóc:
1) rodzicom w poznaniu stanu gotowości swojego dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej, aby mogli je w osiąganiu tej gotowości, odpowiednio do potrzeb, wspomagać;
2) nauczycielowi przedszkola przy opracowaniu indywidualnego programu wspomagania i korygowania rozwoju dziecka, który będzie realizowany w roku poprzedzającym rozpoczęcie nauki w szkole podstawowej;
3) pracownikom poradni psychologiczno-pedagogicznej, do której zostanie skierowane dziecko, w razie potrzeby pogłębionej diagnozy związanej ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
W trosce o jednolite oddziaływanie wychowawcze, nauczyciele:
1) systematycznie informują rodziców o zadaniach wychowawczych i kształcących realizowanych w przedszkolu; zapoznają rodziców z podstawą programową wychowania przedszkolnego i włączają ich do kształtowania u dziecka określonych tam wiadomości i umiejętności;
2) informują rodziców o sukcesach i kłopotach ich dzieci, a także włączają ich do wspierania osiągnięć rozwojowych dzieci i łagodzenia trudności, na jakie natrafiają;
3) zachęcają rodziców do współdecydowania w sprawach przedszkola, np. wspólnie organizują wydarzenia, w których biorą udział dzieci.
OBSZAR – R E L I G I A
WIARA
- pozwala patrzeć na życie, szukać jego sensu,
- Pozwala dziecku na wyrobienie w sobie właściwego obrazu Boga
PRACA
- jako podmiotowa działalność człowieka, poprzez którą rozwija się on także duchowo, kształtuje prawidłowe relacje z innymi, osiąga dojrzałą postawę wobec dóbr materialnych
RODZINA
- rozumiana jako naturalne miejsce życia człowieka, podstawowa wspólnota Kościoła i społeczeństwa.
Zadania do realizacji:
- Odczytywanie sensu i przeznaczenia rzeczy z ukierunkowaniem na Stwórcę wszechrzeczy
- Stwarzanie okazji do dokonywania przez dziecko wyborów i zdawania sobie sprawy z ich konsekwencji.
- Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego „JA” i zaspakajaniu poczucia bezpieczeństwa oraz wyrobieniu w sobie właściwego obrazu Boga
- Wykorzystanie codziennych sytuacji do podejmowania prób samooceny i oceny zachowań innych.
- Wprowadzenie dziecka w świat wartości uniwersalnych, np. dobro, prawda, miłość, piękno,
- Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie, wprowadzanie w kulturę bycia.
- Pomaganie dziecku w poznawaniu różnych postaw bohaterów z literatury religijnej, bohaterów filmowych, próby ich oceny i uzasadnienia stanowiska.
- Dostarczanie przykładów i doświadczanie rozwiązywania sytuacji konfliktowych, na zasadzie kompromisu i akceptacji potrzeb innych osób
- Rozwijanie poczucia odpowiedzialności poprzez samodzielne, dokładne i rzetelne wywiązywanie się z podejmowanych zadań szacunku do pracy swojej i innych z ukazywaniem motywacji chrześcijańskich
- Wspieranie działań twórczych w różnych dziedzinach aktywności w oparciu o rok liturgiczny
- Kształtowanie postawy szacunku wobec członków rodziny, szacunku dla pracy wykonywanej przez rodziców.
ZADANIA DLA NAUCZYCIELA WYNIKAJĄCE Z OBSZARU” RELIGIA”
- Klimat szacunku do osoby
- Otwartość, pozytywne myślenie
- Radość, pogoda ducha, wierność własnym ideałom
- Świadectwo życia chrześcijańskiego
- Wspomaganie i obecność
- Rozwijanie procesów poznawczych (spostrzeżeń, wyobraźni, myślenia, pamięci)
- Wyrażanie własnych myśli i przeżyć
- Przyzwyczajanie do różnych form obcowania ze sztuką
- Zwiększanie wiary we własną skuteczność
- Wyrobienie właściwego obrazu Boga, pamięć na obecność Bożą w myśl stwierdzenia, „Bóg Cię widzi i kocha
OBSZAR - M I Ł O Ś Ć
MIŁOŚĆ
- jako stała postawa rozumu i woli wobec siebie i innych, wyrażająca się na co dzień: szacunkiem, kulturą bycia, przebaczeniem, bezinteresowną pomocą, zrozumieniem, ofiarnością i chrześcijańską służbą.
WOLNOŚĆ
- jako zdolność do dokonywania odpowiedzialnych wyborów, wiernych prawdzie i skierowanych ku dobru człowieka - osoby.
Zadania do realizacji:
- Organizowanie działań umożliwiających poznawanie wielowymiarowości człowieka ( postrzegam, myślę, czuję, działam).
- Umożliwienie dziecku dokonywania wyborów i przeżywania pozytywnych efektów własnych działań.
- Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami.
- Pomaganie dziecku w dostrzeganiu problemów, planowaniu i realizowaniu zadań
- Wspieranie samodzielnych działań dziecka - realizacja siebie do pracy nad sobą (uczenie się właściwego stosunku do siebie samego, do właściwej oceny siebie i pracy nad sobą)
- Tworzenie okazji do pełnienia przez dziecko różnych ról w układach interpersonalnych, ze zwróceniem uwagi na rolę dziecka w rodzinie.
- Kształtowanie nawyków higienicznych i zachowań prozdrowotnych
- Uczenie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami, właściwego reagowania na przejawy emocji innych oraz kontrolowania zachowań.
- Identyfikowanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych.
- Umożliwienie dziecku ekspresji spostrzeżeń, przeżyć, uczuć w różnych formach działalności z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu.
- Umożliwianie dziecku odkrywania znaczenia komunikowania się w sposób niewerbalny
- Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w grupie społecznej oparte na najwyższych wartościach takich jak: miłość, przyjaźń, bezinteresowność.
- Budowanie systemu wartości, w tym wychowanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym ,co jest dobre, a co złe,
- Kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej ( do rodziny, grupy rówieśniczej wspólnoty narodowej) oraz postawy patriotycznej
- Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.
ZADANIA DLA NAUCZYCIELA WYNIKAJĄCE Z OBSZARU „MIŁOŚĆ”
- Szczerość w stosunkach, relacje osobowe
- Osobowe bycie do dyspozycji
- Dobroć, otwartość, przyjacielskość, wspieranie, obecność
- Rozwijanie umiejętności uważnego słuchania
- Budowanie adekwatnej samooceny
- Zdobywanie i przekazywanie wiedzy o zdrowym stylu życia
- Przestrzeń wyrozumiałości, dialogu, cierpliwości
- Wysiłek wzajemnego poznania
MODEL PRZEDSZKOLAKA
PROFIL DUCHOWY
- Kieruje się w życiu wartościami chrześcijańskimi (miłością, prawdą, przebaczeniem)
- Odróżnia dobro od zła
- Kształtuje swój charakter poprzez pracę nad sobą, zdolność do refleksji i weryfikacji
- Ma szacunek do drugiego człowieka, jest wrażliwy na potrzeby innych
- Troszczy się o swoje zdrowie i o innych
- Ma poczucie własnej wartości
- Umie rzetelnie i odpowiedzialnie pracować
- Optymistycznie podchodzi do życia, jest kontaktowy i pogodny
PROFIL PRZEDSZKOLAKA – UCZNIA
- Zdobył umiejętność podstawowych operacji myślowych (kojarzenia, analizowania, wnioskowania, tworzenia syntezy, oceniania...)
- Jest przygotowany do podjęcia nauki w szkole
- Ma podstawową wiedzę o swojej ojczyźnie, świecie, miejscu, w którym żyje
- Potrafi się kulturalnie zachować w różnych sytuacjach i miejscach
- Ma szacunek do własnych obowiązków i do pracy innych
PROFIL SPOŁECZNY
- Potrafi żyć i pracować w grupie
- Jest aktywnym obywatelem i członkiem Kościoła
- Potrafi współpracować z innymi
PRAWA DZIECKA W NASZYM PRZEDSZKOLU
Dziecko ma prawo do akceptacji takim, jakie jest, J E S T O N O P O D M I O T E M.
- prawo do pomocy i ochrony przy pokonywaniu przeżyć wywołanych przemocą – relacjami między dziećmi
- wolności religijnej
- szacunku dla wszystkich jego potrzeb,
- nienaruszalności cielesnej,
- poszanowania własności,
- podejmowania decyzji i możliwości wyboru,
- opieki i ochrony,
- partnerskiej rozmowy na każdy temat
- prawo do indywidualnego rozwoju i własnego tempa tego procesu / staramy się poznać każde dziecko przez rozmowy z rodzicami i poprzez własną obserwację, dostosowujemy metody pracy do możliwości dzieci, a tematykę zajęć indywidualnych do ich zainteresowań, doceniamy wysiłek dziecka włożony w pracę, bez względu na jej efekt.
PONADTO PRZESTRZEGAMY WSZYSTKIE ZAPISY ZAWARTE W KONWENCJI PRAW DZIECKA.
PODSTAWOWE NORMY OBOWIĄZUJĄCE W PLACÓWCE:
NORMY W NASZYM PRZEDSZKOLU OBRACAJĄ SIĘ WOKÓŁ HASŁA
„ BÓG CIĘ WIDZI I KOCHA”
ORAZ ZASADY BEZPIECZEŃSTWA I SZACUNKU.
Dzieci w przedszkolu nie mogą:
- stwarzać niebezpiecznych sytuacji
- krzywdzić innych ani siebie
- niszczyć cudzej własności
- przeszkadzać innym w pracy lub zabawie
- niszczyć przedszkolnych rzeczy
- nie zabierać cudzej własności.
W przedszkolu uczymy dzieci samodzielności i odpowiedzialności za siebie.
Mogą same:
- dokonywać wyborów, ale też uczą się ponosić ich konsekwencje.
Uwzględniamy dwa aspekty w pracy z dzieckiem :
- rozwój indywidualny i wolność dziecka do realizowania własnych potrzeb,
- przestrzeganie reguł i norm społecznych oraz kierowanie się wartościami chrześcijańskimi w życiu i w społeczeństwie.
Zależy nam na tym, aby dzieci miały poczucie jak największej swobody i wolności w wyborze aktywności; - sale urządzamy i wyposażamy tak, aby każde dziecko miało możliwość korzystania ze wszystkich materiałów, może bawić się zgodnie z własnymi zainteresowaniami, pod warunkiem, że nie przeszkadza to innym dzieciom.
ZADANIA UCZESTNIKÓW PROCESU WYCHOWANIA
DYREKTOR SZKOŁY
- Określa cele działalności wychowawczej przy współudziale Rady Pedagogicznej
- Przy współudziale Rady Pedagogicznej opracowuje plan wychowawczy przedszkola
- Koordynuje i nadzoruje realizację procesu wychowawczego
- Kontroluje i ocenia przebieg zadań wykonywanych przez poszczególne osoby
- Sam jest wzorem osobowym i postępuje zgodnie z przyjętym systemem wartości chrześcijańskich, dając przykład swoim życiem.
NAUCZYCIEL – WYCHOWAWCA
Jest autorytetem – świadkiem życia wiary i wartości systemu prewencyjnego
- Podejmuje autoformację
- Solidarnie wymaga
- Jest konsekwentny
- Łączy swój i przedszkolny plan wychowawczy w celu skuteczności działania
- Współtworzy pozytywny klimat w Radzie Pedagogicznej
- Podejmuje weryfikację własnych działań
- Towarzyszy wychowankowi w drodze rozwoju
- Stawia rozumne wymagania i konsekwentnie egzekwuje wykonanie zadań
- Wytwarza rodzinny klimat w grupie przedszkolnej, poprzez asystencję, postawę miłości i zaufania oraz otwarty dialog
- Wspomaga wychowanków w ich pracy nad rozwojem dojrzałej osobowości
- Rozpoznaje środowisko rodzinne dzieci oraz ich rodziców, buduje wspólnotę wychowawczą
- Wprowadza dzieci w świat kultury i tradycji
- Zapoznaje dzieci z regułami i zasadami obowiązującymi w przedszkolu.
RADA PEDAGOGICZNA
- Jako całość daje świadectwo wartości, które są u podstawy programu
- Buduje wewnątrz siebie prawidłowe relacje międzyosobowe (otwartość,zaufanie, gotowość do współpracy, lojalność, dzielenie się uwagami, przyjmowanie uwag dla wychowania, szacunek, wzajemna pomoc)
- Buduje w oczach dzieci obraz nauczyciela – wychowawcy, przyjaciela
- Uzgadnia działania wychowawcze i konsekwentnie ich przestrzega
- Jest otwarta na współpracę z innymi(rodzice, organizacje, zakłady pracy, szkoły...)
- Podejmuje pedagogizację rodziców
- Dokształca się w umiejętnościach wychowawczych – podejmuje formację w stylu systemu prewencyjnego
WSPÓŁPRACA I WSPÓŁDZIAŁANIE Z RODZICAMI – PRAWNYMI OPIEKUNAMI
Współpraca nauczyciela z rodzicami w procesie wychowawczym dzieci ma szczególne znaczenie w okresie adaptacji i integracji z grupą.
Ma służyć wypracowaniu jednolitej linii działania w wychowaniu, i stworzeniu atmosfery rodzinnej w przedszkolu.
Zasady współpracy wychowawczej z rodziną dziecka
- dzielenia się problemami, informacjami o dziecku
- tolerancji w stosunku do innych dzieci
- zainteresowanie i uczestnictwo w zajęciach i życiu przedszkola /zajęcia otwarte, uroczystości, zebrania, wycieczki, festyny/
- nie przyprowadzania dzieci chorych,
- podtrzymywania linii wychowawczych przyjętych w przedszkolu
- wyrażania radości i zainteresowania osiągnięciami dzieci
- życzliwego nastawienia rodziców do wychowawców
- kontynuowania dobrych nawyków, wspieranie tradycji religijnych, narodowych
- aktywne włączanie się w życie przedszkola /uroczystości, zajęcia otwarte, zebrania..../
- korzystanie z przekazywanych treści programowych i wydarzeniach przedszkolnych ukazywanych w gazetce przedszkolnej
- zapewnienie rodzicom pomocy psychologiczno-pedagogicznej jeśli dziecko takiej potrzebuje
- okazywanie im pomocy w działaniach wychowawczych wobec dzieci i otrzymywanie od nich pomocy w działaniach podejmowanych przez nauczycieli
- szerzenie wiedzy pedagogicznej wśród rodziców
- poznanie sytuacji i warunków domowych dziecka oraz poznanie potrzeb wychowawczo - opiekuńczych dzieci.
Formy realizacji oddziaływań wychowawczych
- Opracowanie i realizacja planu pracy wychowawczo-dydaktycznej w danym roku szkolnym
- Umieszczenie w miesięcznych planach pracy nauczycieli problematyki dotyczącej kształtowania pozytywnych zachowań dzieci.
- Realizacja przez nauczycieli zawartych w planach treści poprzez zabawy i inne formy aktywizujące działania dzieci i rodziców
- Dni otwartych zajęć, wstęp do poszczególnych grup w zależności od potrzeb własnych
- Spotkania z rodzicami dzieci nowo przyjętych
- Regularne spotkania ogólno – formacyjne
- Ankiety /przy przyjęciu dziecka do przedszkola, w trakcie roku, przed zakończeniem roku przedszkolnego
- Wspólne wycieczki, różne imprezy...
- Udostępnianie książek, gazetka przedszkolna
- Włączanie się w prace dla użyteczności placówki
- Realizacja działań wychowawczych i wyrównawczych we współpracy z rodzicami - na terenie przedszkola
- Karty indywidualnych spotkań z rodzicem
Wskazówki dla nauczycieli i rodziców
- Bądźcie konsekwentni – róbcie to co mówicie i mówcie to co robicie,
- Bądźcie świadomi - czego uczycie,
- Bądźcie żywym przykładem właściwego działania,
- Bądźcie dobrymi obserwatorami, wiarygodnymi świadkami wartości chrześcijańskich.
- Dobrze poznajcie siebie i swoje możliwości,
- Połóżcie nacisk na pogłębienie swoich wiadomości i umiejętności,
- Stwórzcie atmosferę wzajemnego zaufania i szacunku,
- Nie oczekujcie ze natychmiast wystąpią u dziecka zachowania pozytywne, zmiany wymagają czasu,
- Bądźcie cierpliwi – pamiętajcie ze pośpiech szkodzi.
KRYTERIA EWALUACJI PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO
Kryterium |
Pytania kluczowe |
1. Celowość |
Czy cele wychowania zostały dobrane trafnie z uwzględnieniem potrzeb rozwojowych dzieci |
2. Komunikatywność |
Czy w sposób zrozumiały formułuje cele, zadania i formy wychowania szkolnego |
3. Realność |
Czy spełnia oczekiwania rodziców |
4. Aktywizacja |
W jakim stopniu umożliwia rodzicom (opiekunom) włączanie się w jego realizację |
5. Jawność |
Czy rodzice znają zawarte w programie cele i świadomie uczestniczą w ich realizacji |
6. Efektywność |
Czy da się zaobserwować pozytywne efekty oddziaływań programu |
7. Spójność |
Czy plany pracy wychowawczej są skorelowane z programem wychowawczym |
NARZĘDZIA EWALUACYJNE
- Ankiety dla nauczycieli i rodziców
- Obserwacja zachowań dzieci
- Arkusze analizy dokumentacji przedszkolnej
- Sprawozdania nauczycieli z realizacji programów
- Kwestionariusze wywiadu z rodzicami.
Opracowanie; Mgr S. Elżbieta Wechterowicz
Nowa Ruda 2015 rok